Spor Eve Sığar

Herkese Merhaba!

Sizlere YouTube' dan spor yapma serüvenimi anlatmak istiyorum. Zayıflayamam Hikayem yazısında da belirttiğim sebeplerden ötürü dışarıda spor yapamadım. Pandemiden önce günde 15 bin adım atıyordum. Hem bulaş riskinden korktuğum hem de maskeyle imkansız olduğu için yürüyüş yapmayı da bırakmıştım. 

Zaten 2019 yılından beri YouTube dan spor yapıyordum. Leslie ile evde yürüme videoları izliyordum ama bir süre sonra yetmemeye başladı. Çünkü sırıtarak boş adım atmaktan ibaret. Ben tüm kasları çalıştıran bir şey istiyordum. 

 

Chloe Ting bir ara epey meşhur olmuştu. İnsanların kasın kası yapmak için en çok önerdiği kanal ama videoları kısacık beş dakka on dakka.  Ben aktif, terleten gerçek bir spor istiyordum.

 

Sonra Popsugar Fitness kanalını buldum. Yarım saat, kırk beş dakika hit workout olmasını sevdim. Bunun sorunu da düzensiz olmasıydı. Bir gün Latin dansı, diğer gün Hip-Hop, öbür gün zumba, ortaya karışık kick boks. En güncel videosu da 4 yıl önce. Yani bu da uzun soluklu olmadı.

Popsugar Fitnees'ın bana en büyük iyiliği şu oldu: Videolarda konuk antrenör çağırıyorlardı. Her yorumda Sydney Cummings'i çağırın,  Sydney Cummings'i çağırın yazısını görünce merak edip baktım.

 Veeeeee! Aradığımı buldum dostlar. Düşlerimin prensini bulsam bu kadar sevinmezdim. Tam aradığım antrenör. Her gün yeni video atıyor ve aylık programa bağlı kalıyor. Dambıl ile, plates ipi ile bazen ekipmansız 30, 45, 50 dakika farklı zorluk seviyeleri var. Bir gün kol çalıştıysa ertesi gün bacak ve kalça, diğer gün kardio gibi çok güzel sistematiği kurmuş. Ve tanıdığım en pozitif, en enerjik insan. Her video sonunda öyle güzel motive sözler söylüyor ki yazının sonunda hepsine yer vereceğim.

  Dediğim gibi tanışmamız taaa 2019'a kadar uzanıyor. Hatta iddia ediyorum Türkiye'de ilk ben keşfetmişimdir. O zamanlar 300 bin civarında abonesi vardı, hayret etmiştim böylesine başarılı bir kanalın niye az takipçisi var diye. Şimdilerde bir milyondan fazla üyesi var.  Normalde sevdiğim bir şey bana saklı kalsın isterim ama bu istisna. Sporu sevdiren ve heveslendiren bir aurası var. 

Ne kadar sevdirip heveslendirse de bir programı baştan sona tamamlamayı bir türlü başaramayınca yazısını yazmak şimdiye kısmet oldu. Activate programına 1 Ocak'ta başladım beş ayda anca tamamladım inanılır gibi değil. 19 Mayıs Gençlik ve Spor Bayramı'na denk geldi de isabet oldu diyelim.

   Aslında düzenli spor yapma kararı aldığımda Zeki Müren gibiydim:

" Efendim çok az uyuyorum. Dört saat uyku bana yetiyor. Kahvaltı etmiyorum, sabah cimlastiği yapıyorum. Ev idmanlarına önem veriyorum, pedal çeviriyorum, kürek çekiyorum ve bel kemeriyle masaj yapıyorum efendim." 

  Sabah namazından sonra uyumayıp spor yapıp kahvaltı etmeyi planlıyordum tahmin ettiğiniz gibi uzun sürmedi. Yine de müsait oldukça spora vakit ayırıyordum. 5kg. lık dambılla YouTube idmanımı tamamladım efenim.  Bir tane yetmez elbet, bu yıl içinde beş programını daha bitirmek istiyorum.

 Yukarıda da bahsettiğim gibi her videonun sonunda, soğuma hareketleri yaparken mental olarak da güçlendiren sözler söylüyordu. İşte birkaçı;

* Biliyorum ki bu yıl büyük değişiklikler yapmak istiyorsunuz. Senin için orada olmak istiyorum. Yolculuğunda yanında olmak istiyorum. Çünkü şimdi senin zamanın geldi. Bu yıl büyük bir değişiklik istiyorsun, sonunda bir şeyleri elde etmek, bunu yaşam tarzına dönüştürmek istiyorsun. Her zaman seninle ilgileneceğim.. Unutma bu senin yolculuğun, vazgeçmek için bu yolu seçmedin. Ben seni zorlamaya devam edeceğim, sen de kendini zorlamaya devam et!

* Hedefin senin için yeterliyse hangi ruh halinde olduğun önemli değil. Kimse elinden tutup "Hadi bu büyük hedefe ulaşalım." demeyecek. Bu yüzden bekleme. Basit bir şeyle başla ama şimdi başla.

* Hayatınızdaki zorluklar değiştirme yeteneğinizi hatırlatmak içindir. Ah, bu düşündüğümden daha zor demek için değil çünkü zorluklar her zaman olacak. Sana azminin gücünü ya da nasıl daha güçlü olacağını öğretmek içindir. 

* Hayatında hiçbir şey olmuyor, çünkü kurbansın, çünkü zayıfsın, çünkü hayat sana ve sadece sana haksızlık ediyor. Bazen böyle hissetmek sorun değil. Zor zamandaki hisleri görmezden gel demiyorum. Hissetmen gereken her şeyi hisset ve sonra ileri mi geri mi gideceğine karar ver. 

0

Çok Sorun Tek Çözüm | Cilt Bakım Hilem

 

Uzun bir aradan sonra merhaba Dünya!

Geçtiğimiz günlerde çok zorlu bir dönem atlattım. Başka bir yazıda mutlaka bahsetmek istiyorum. O acı günlerin üzerine bu sabah çok güzel bir güne uyandım. Baya şair gibi hissettim. Baharın son gününü yaşıyoruz ama bana cemre yeni düştü. Güneşin doğuşunu seyrettim, rengi turuncuydu, tupturuncu. Kuş seslerini dinledim. Dinledikçe daha da dinlemek istedim. Çok güzel bi sabahtı. Tüm gün içimde sükuneti hissettim. 

O sırada okuyucu: Çok sağol bu bilgi için.

Yani demem o ki keyfim yerindeydi bugün. Üstüne beni daha da şımartan bir olay oldu. Hemmencecik buraya koştum.

Yazının konusu son zamanlarda çokça övgü aldığım cilt güzelliğimin sırrı 😁

 Ben şanslı azınlıktayım ve cildim güzel. Tabi ben bunun farkında bile değildim. Lisede ipeksi cildimle ün yapmıştım. Diğer kızlar roaccutane kullansak mı diye birbirlerine soruyordu ben fransız. Cilt bakımı rutinim de olmadı. O gün iyi günümdeysem içtiğim kahvenin telvesini sürerdim o kadar.

Neyse efendim peri masalı da bir yere kadar. Tek tük çıkan sivilceleri de sıkardım, iz kalsa da sorun etmezdim. - ya işte o kadar habersizdim-  

Gel zaman git zaman cilt yapım değişti. Kurumaya başladı ve bi krem alayım artık dedim. Araştırdım ettim  eczane ürünü nemlendirici krem ve yüz yıkama sabunu aldım. Uzunca bir dönem kullandım ama memnuniyet: sıfır

Sabah sabunuyla yüzümü yıkıyorum: Hacı Şakir etkisi. Hayır yani kokusu -anladık parfümsüz de- sanki tedavisi olmayan hastalığa yakalandım da endemik bitkilerden kocakarı ilacı yapıp sürdüm gibi.

İkinci adım nemlendirici: Vıcık vıcık yapısıyla nalet olsun dedirten türdendi. Aynen şöyle oldu; kremi sürüp merdivenlerden indim arabaya bindim kuzenim dedi ki elindekiler ağır mıydı niye öyle terledin?

Anlayacağınız kahve telvesine geri dönmeme ramak kalmıştı hahahah.

Aralarda başka denemelerim de oldu ama sonuç yine fiyasko.

Elbette bu ulvi arayışıma bir son vermedim taa ki onu keşfedene kadar hghhjklkjhgf.

Cildim kuruyor demiştim. Göz altlarım bile kupkuru oluyordu. Ben de elim değmişken göz altı kremi-serumu her ne varsa alayım dedim. YouTube da yorum videoları izlerken şu videoya denk geldim:

Göz çevresi kremi kullanmak gerçekten gerekli mi yoksa kozmetik firmalarının inandırdığı ihtiyaç mı sorusunu inceleyen bir video. Ve beni kesinlikle ikna etti. 

Göz çevreniz çok hassas değilse kullandığınız nemlendiriciyi göz çevresine de sürülebileceğini kanıtladı.  Şöyle ki:

Ürün içerik listelerinde en yüksek orandaki içerikten en düşük orandaki içeriğe gidilir. Bu video nemlendirici krem ile göz çevresi kremi içeriklerini karşılaştırdığında ilk on içeriğin birebir aynı olduğunu gösterdi. O yüzden sadece kaliteli bir nemlendiricinin yeteceğinden emin oldum.

İşte böylesine ince eleyip sık dokudum ama artık bıkmaya başladım ve günlerden bir gün kozmetik mağazalarından birine girdim. Kendimi satış danışmanının güvenilir kollarına bıraktım.

Yasal Uyarı: Ürünü açıkladığımda uğrayacağınız hayal kırıklığından müessesemiz sorumlu değildir.

 Nemlendirici krem ve dudak balmı istiyorum dedim. Ama hayvansal ürün kullanmayan marka olsun dedim. Sonuçta domuz yalamak istemeyiz ama di mi? Ralph deney tavşanından sonra zaten hepimiz animal rights activist.

Satış danışmanı temiz içeriğiyle övündüğü bir yerli markayı önerdi. Sprey şeklinde nemlendirici bu formül yeni çıktı dedi. Ben de zaten canımdan bıkmışım amma uzadı bu iş. Bi de üstüne sosyal mesafeyi hiçe sayıp dibime girip kremi kendi eline sıktı bak tek seferde nasıl etki ama diye beni hipnoz etti.

Kremi alıp kaçarcasına eve geldim. Bildiğin traş köpüğü formunda. İçeriğini tekrar okudum bilmediğim her kelimeyi googleda arattım. Mis gibi içerik. Ve yüzüme sürdüğüm ilk andan itibaren ay parçasına döndüm.

Abartmıyorum bak. Resmen cildim ışıl ışıl parlıyordu. Baya sevdim neredeyse yarısına gelmiştim kii ne göreyim. Üstünde kabak gibi Body Spray yazıyor. Nasıl olur da görmem hala hayret ediyorum.

A=B

B=C ise

A=C'dir

Yani vücut losyonu yüzümde harikalara imza attıysa, iyi bir yüz kremi göz altına sürülebiliyorsa bu da demektir ki vücut losyonu göz altına sürülebilir. 😃

Hatta arkadaşlarımla görüntülü konuşurken 'kızım yüz serumu mu kullanıyorsun bizden habersiz' diye sitem işittim jhgk. Sonra gerçeği açıklayınca hem çok güldüler hem çok şaşırdılar. Yine de yüz pH ı farklıdır diye kullanma dediler. Ben de vegan krem arayışına girdim. Kendime uygun birkaç parça buldum. Hemen sonra covide yakalandığım için canımın derdine düşmüştüm.

Çok şükür son bir kaç günde toparladım. Geçtiğimiz gün amcamla görüntülü konuşuyorduk bana dedi ki "kızım amcanla konuşmak için makyaj yapmana gerek yok "hahahaha.

Vücut spreyi sürdüğümü söylemedim tabi ki. Yine bugün görüntülü konuştuk ve dedi ki, "bu kız da amcasıyla makyajsız konuşmuyor." Aynen ekrana makyajsız çıkmam asla.

Yanisi, vegan kremi beğenmezsem vücut spreyine geri döner miyim? Dönerim galiba heheh.

İşte böyle. Anlatmak istediklerim bu kadardı. En kısa zamanda tekrar görüşmek dileğiyle hoşça kalııın! Sizi seviyorum çocuklar.

2

Duygusal Zeka Eğitimi | Heybeye Attıklarım - 1

 Herkese Merhaba!

Uzun zamandır yoktum, demişler öldü ahagdkl. Haftada bir yazmaya karar vermiştim ama bir türlü elim gitmedi. Bari ayda bir olsun diye geçtim klavye başına. Ve sıkı durun! Kişisel gelişimle ilgileniyorsanız bu yazıyı seveceğinize eminim.

 Bir arkadaşımın WhatsApp durumunda aldığı eğitimlerin kaçta kaçını tamamladığını gösteren sayfayı paylaşmıştı. Dedim bu ne? Yakınlaştırıp inceledim; dil eğitimi, kişisel gelişim vs var. Benim niye haberim yok? Hemen yazdım nedir neyin nesidir diye sordum. 

 

iienstitü.com' u duydunuz mu?

 İstanbul İşletme Enstitüsü ücretsiz ve online eğitimle  eşi benzeri bulunmaz bir hizmet veriyor. Herkes için eğitim sloganıyla yola çıkan bir eğitim platformu. Siteye kısa bir göz atarsanız çok daha ayrıntılı bilgi alır hatta bir kaç eğitime kaydolmadan sayfadan çıkmazsınız. O kadar eminim :)

Not: Ücretsiz eğitimlerin yanında ücretli olanlar da var. Benim ilgimi çeken bir eğitim vardı, ücretliydi diye onu ertelemiştim ama bir dahaki sefere ücretsiz kayıt açtığını gördüm. Yani biraz takip ederseniz baldan tatlı sirke falan filan. :p

Birer saatten beş ders işleniyor ve sertifika sınavından 70 ve üzere alanlar sertifika kazanıyor. İsterseniz online sertifikaya ücretsiz sahip olabilir, arzu ederseniz ücret karşılığı sertifikanızı bastırabilirsiniz. Ben bir kaç sertifika daha alıp toplu sipariş vereceğim. Şimdi bahsedersem giriş çok uzayacak kısaca bahsetmek gerekirse yıldızlı, puan toplamalı bir sistemleri var bu indirim sağlıyor veya başka ödüller veriyor. Ben sadece online videoları izleyip sertifika sınavına giriyorum.

Bu vesileyle yeni bir seri başlatıyorum: Heybeme Attıklarım

Aldığım eğitimlerin bana kazandırdıklarından bahsedeceğim.

Zaten içimiz dışımız olmuş uzem. Hele de ilgimi çeken bir konuysa tutmayın beni!..

İlk kaydolduğum eğitim başlıktan da anlaşıldığı üzere ; Duygusal Zeka Eğitimi 

Duygusal zeka; duyguları yönetebilmek, kendimizi tanıyarak gelişime ve değişime yelken açmaktır. En azından benim için öyle ve bu amaç için eğitime başladım.

Bilmem size de oluyor mu? Bazen kendimi üçüncü bir kişiymiş gibi görüyorum. Söylediğim sözlere şaşırıyorum, bir olay karşısında ne tepki vereceğimi kestiremiyorum. Yani kendimi bir yabancıymış gibi yavaş yavaş tanıyorum. Bir ben var benden içeri, her geçen gün biraz daha yakından görüyorum.

Davranış tarzımı, duygularımın neler olduğunu, öğrenmenin davranışlarımı nasıl değiştirdiğini , korkularımı, önyargılarımı, düşünme şeklimi dışarıdan gözlemlemeye başladım. Aslında bunu hepimiz yapıyorduk ama artık farkındalıkla yapıyorum.

Hedeflerim, hayallerim, çizdiğim yol gibi kavramlar eskiden çok soyut kalırken artık parçam haline geldi. 

Dediğim gibi tüm bu becerileri beş günlük eğitimle kazanamayız. Savuluun, kimse beni üzemez! Ya da sürekli gülümseyen biri olmak değil amaç.

Büyük bir farkındalık ve motivasyonu sağlayan bir eğitim.

Zorluklarla başa çıkabilmenin duygusal zekayı geliştirerek mümkün olduğunu anladım. Gerçekten sevdim ve başka eğitimlerle de heybemi doldurmayı hedefliyorum.

İşte böyle dostlar. Daha erken haber etmediği için arkadaşıma içerlesem de buradan teşekkürlerimi sunuyorum. Başka yazılarda görüşmek dileğiyle...

Hoşça kalın <3 <3

2

Ekmek ya da Ekmemek | Ekmeksiz 21 Gün

Selamlar!

Ben ekmeksiz yaşayamayanlardanım. Yani yaşayamayanlardandım. Peki siz Çekoslavakyalılaştıramadıklarımızdan mısınız? Şey yani ekmeksiz yapamayanlardan mısınız? Eğer öyleyse bu yazı tam size göre. Adım adım ekmekten nasıl uzaklaştığımı anlatacağım.

Ekmek Bağımlılığı

Ekmek kültürümüzde kutsal sayılacak kadar değerli. Evet öyle, bence de çok kıymetli ama ekmek yemek sevap değil ya da yememek günah değil. Nimete saygımız sonsuz elbet ama ya bize zarar veriyorsa ve hatta ona bağımlı hale geliyorsak? İşte uzaklaşmak için yeterli sebepler. 

 Alo 171 sigara bırakma hattıysa Alo 172 ekmek bırakma hattı olsun. Çünkü toplumca bu bağımlılığın pençesindeyiz bence. Ben ne zaman azaltmaya çalıştıysam gözüme daha cazip geldi. Daha taze, daha sıcak, daha lezzetli. İki dilim sınır koyduysam üçe dörde esnedi o sayı.  O yüzden artık radikal  bir karar almanın zamanı gelmişti.

 Ekmeği Çeşitlendirmek

İlk karar beyaz ekmekten vazgeçmek oldu. Tam buğday, çavdar, kepek, tam tahıllı hepsini denedim. Fırından aldıklarım kuru geldi yutmakta zorlandım desem yeri. Beyaz ekmek kadar yumuşak değil sonuçta. Bu sefer marketten paketlenmiş ekmek aldım. O da çok nemli hatta tatlı geldi. Onu da sevemedim. Karantina da herkes gibi ben de ekmek pişirdim -pamuk gibi yumuşak oldu, WhatsApp gruplarında paylaşıldı- ama her seferinde pişiremezdim değil mi? Ölümü görünce hastalığa razı oldum ve fırından tam buğday ekmeği yemeye başladım.

Miktar

 Cinsini değiştirsem de miktarı ayarlayamadım günde yarım ekmek rahat yiyordum. Kahvaltıda; menemenle, yumurtayla, zeytin, peynir, reçel ne varsa yanında birer lokma ekmekle, öğle- akşam yemeklerinde; çorbanın yanında, salatanın yanında, ana yemek yanında mutlaka ekmek yeniliyordu. Yemek bitince tabağı sıyırmak için, midem kazınınca küçük bir sandviç yapmak için hep elimin altındaydı. Miktarı azaltmak için başka yerine koyacak başka şeylere yöneldim.

Alternatifler

Zaten çok moda olan yulafı denemeye karar verdim. Yeni lezzetlere sonuna kadar açığım. Bildiğim bilmediğim tüm tatları denemek benim için hobi sayılır. Ama yulafa alışamadım. Her türlüsünü pişirdim; sütlü yulaf, meyveli yulaf, yulaflı omlet, yulaflı müsli... Tok tutuyor mu, tutuyor. Ama benim için sürdürülebilir olmadı. 

Son Nokta

Tüm bu ıvır zıvırla uğraşmaktan bıktım ve mücadelemde öldürücü darbeyi yaptım. Ekmeği tamamen kestim. Kahvaltıda bile yemedim, tabağı sıyırmak için bile yemedim. 21 gün boyunca kırıntı tanesi bile ağzıma almadım.

 Başlarda sadece sulu yemek yiyor gibi hissettim. Sanki sadece çorba ve su içmek gibiydi. Artık alıştım ve ekmek olmadan gayet güzel yaşanılabilir olduğunu gördüm. 

Şunu belirtmek gerekir ki bu 21 günde tek amacım ekmeğe olan düşkünlüğümden kurtulmaktı. Karbonhidratsız veya glutensiz bir diyet yapmadım. Bu sebeple pilav, börek ve simit yediğim zamanlar oldu. Bu yüzden yoksunluk yaşamadım ve alışma sürecini kolaylaştırdı. 

Kader Anı

21 gün ekmeksiz ve sadece iki öğün beslendiğim için 2 kilo verdim!!!

Kalıcı olması için ekmekle aramdaki mesafeyi korumak zorundayım. Ama asıl müjde kilo vermek değil bu ekmeğe olan düşkünlüğümü yenmekti. Sonuçtan memnunum ve kendimle gurur duyuyorum.

Söylemek istediklerim bu kadardı. Yazımı okuduğunuz için teşekkür ederim.

Hoşça kalın!

1

2020 Biterken

Merhaba Dostlar!

Koskoca bir yılı geride bıraktık. Hepimiz farklı tecrübeler edindik, daha önce hissetmediğimiz duygular yaşadık. Sağlığın ve özgürlüğün ne denli vazgeçilmez olduğunu öğrendik. En güvenli limanın evimiz, ailemiz olduğunu gördük. Üzüntü, korku, ümit, hasret, sevinç gibi çokça duyguya maruz kaldık. Yani insan olduğumuzu bence en çok bu sene hissettik. 

   

Bu sene kendi hayatımda olan gelişmelerden bahsedecek olursam ilk defa ölüm gerçeği ile yüzleştim. Koronadan önce ocak ayında dünyalar tatlısı dedem vefat etti. Zaten bir yılı aşkın süredir tedavisi olmayan bir hastalığın pençesindeydi, günbegün eriyordu ani bir ölüm değildi ama hepimizi derinden sarstı. Keşke dedemi tanıyabilseydiniz, keşke dünyadaki herkes dedemi tanısaydı. O kadar neşeli, hayat dolu, cömert, komik, dünyadaki en eğlenceli insandı. Gerçekten şu hayatta sevmeyeni yoktu.

Dedemle o kadar çok anımız var ki... Birlikte bahçede ıhlamur ayıklardık, damdaki kara üzümleri ondan gizli yerdik, o da bizi kovalardı. "Olmamış üzümleri yemeyin olunca yiyeceğiz." diye peşimize düşerdi. Aslında ham üzüm hiç de güzel değil zehir gibi ekşi ama sırf dedem bizi kovalasın diye yerdik.

 Bize her geldiğinde bisküviler alırdı. Gerçi hep kendi sevdiğini alırdı :)  Büyüyüp kocaman olduk ama hiç aksatmadı. 

 Her kış tatilinde yolumuzu gözlerdi, gelin evde şenlik olsun derdi. Ama bizi sevdiğinden mi annemi sevdiğinden mi bilemedim şimdi. Kış tatili yaklaştı ama dedem yok. Özlemi ve sevgisi yüreğimde baki. Allah rahmet eylesin.

Martın 13'ünde arkadaşlarımla buluşup doyasıya eğlenmiştik. Son buluşmamız olacağından habersiz. Ve sonrası malumunuz endişe, belirsizlik, karantina. Alışmak bir hayli zaman aldı. Maskeyle yürümek, tüm gün evde hayatı idame etmeye çalışmak başlarda zorlasa da her şey gibi buna da alıştık. 

 Çok yakınlarım, teyzelerim, dayım, arkadaşlarım hastalığa yakalandılar. Onlara uzaktan yardım etmeye çabalamak çok aciz hissettirdi. Yaklaşmamak zorundaydık ama ne yalan söyleyeyim yaklaşmak da istemedim. Kendimi bencil ve merhametsiz hissettim. Ne tuhaf değil mi? İnsan ne olursa olsun en çok kendini önemsiyor. Çok şükür hepsi iyileşti. Herkes iyileşemiyor ne yazık ki. Hastalığa yakalananlara Allah şifa versin, vefat edenlere merhamet etsin... 

Günler ayları, aylar mevsimler kovaladı. Şimdi ne olduğundan bahsetmeyeceğim bayağı muğlak olacak ama çok uzun zamandır uğruna çabaladım hayalim gerçek oldu. Üç yıldır gece gündüz aklımı kurcalayan, uykularımı kaçıran, sürekli başarmak için çalıştığım hedefim binlerce kez şükür olsun gerçekleşti. Tam bir adanmışlık içinde geçirdiğim üç yıl. Çok yorulsam da ulaştıktan sonraki sonsuz huzuru tarif edemem. Genelde çok istediğim şeyi elde ettikten sonra bir boşluk hissederdim. Benim için eski anlamını kaybederdi. Bu bambaşka hissettirdi. Çünkü ilmek ilmek dokudum, sabırla bekledim ve kimselere bahsetmedim. Bir çoğunuz için başarı bile sayılmaz belki de ama ben uzun zaman sonra kendimi buldum.

Bir diğer güzel olan gelişme bu hesabı açmak oldu. Daha önce takip ettiğim bir kaç hesap vardı. Hepsini de severek okuyordum, takdir ediyordum. Ama açmak hiç aklıma gelmemişti. Yeni yazı yayınlanmasını dört gözle beklerken dedim ki neden ben de açmıyorum ki? Ve YouTube 'dan bilmem kaç tane video izledikten sonra siteyi kurdum. Asıl mesele okunmaya değer yazılar yazmaktı. Aslında yıllardan beri okuduğum kitapların özetlerini, önemli cümlelerini, beğendiğim kısımları not aldığım bir defterim vardı. Ne yazık ki düzenli yazamıyordum ve saklamak da meseleydi. Kaç kere açıp okuduğumu ise hiç sormayın. O yüzden blog benim için biçilmiş kaftan oldu. Yazdıklarımı başkalarının okuması ise tarif edilmez bir mutluluk. Sadece kitap değil elbette. İzlediğim dizi filmleri çok beğendiğimde unutmak istemiyorum mesela. Tabi ki de namümkün. Hem unutmamak hem de aklımdakileri dökmek için yine bulunmaz bir fırsat.

Demem o ki bu yıl hayatımda  -uzun zaman sonra-  güzel gelişmeler oldu. O yüzden benim için özel bir zaman dilimi olarak kalacak. Yeni hayat düzenime alışıyorum. Uzun zaman sonra heyecanlanmış hissediyorum. Bir süredir kendimi değiştirmeye ve geliştirmeye odaklanmış haldeyim. Bu yüzden bazı alışkanlıkları kazanmaya çalışıyorum. Bunun yeni yılla bir alakası yok. Çünkü başlangıç yapmak için takvim yapraklarına ihtiyacımız yok. Başlamak için en iyi zaman kendini hazır hissettiğin zamandır. Zaten içinde olduğum bir süreci devam ettirmek istiyorum o kadar.

 Hepinize güzel bir hayat yolculuğu dilerim. Sevgiler.

 

1

Evdeki Ses

 

Karantina sürecinde sizi en çok zorlayan neydi? Dışarı çıkamamak mı, yürüyüş yapamamak mı, işe-okula gidememek mi, arkadaşlarınızı görememek mi? Benim için bunların hiçbiri değil. Beni en çok zorlayan evdeki gürültü oldu. Sessiz hava sahası istiyoruum!..

NOT: Anne seni seviyorum ama biraz gıybetini yapıcam ^^

Hepimizin telefonla görüşme süresi pandemi sürecinde arttı kabul. Annem de herkes gibi başladı :)

Kız kardeşleriyle tek tek sonra konferansla sonra görüntü aramayla konuştu. Bayramlarda telefonla sıla-i rahim yaptı. Whatsapp veli gruplarından gelen sesli mesajları büyük bir ustalıkla yönetti, zoom derslerini hazırlandı velhasıl düzene kolay adapte oldu. Ben de ilk başta olağan durum diye ses etmedim.

Ama her geçen gün dozu artan telefon görüşmeleri,  yenilenen dakika paketleri, desibel sınırını geçen ses yüksekliği, limitleri zorlayan hertz seviyesi derken artık katlanılmaz raddeye ulaştı.

Sanki annem beni kolluyormuş gibi ne zaman elime kitap-defter, kağıt-kalem, yazılı herhangi bir metin alsam "ara" tuşuna basar oldu:)

"Anne hoparlörü kapatır mısın?"

"Anne kulaklık getireyim mi?"

"Anne kapı kapalı kalsın."

"Anne daha sabah konuşmadınız mı?"

"Sessiz olalım, gereksizse söndürelim" gibi uyarıların hiçbiri fayda etmedi, benim de aklıma sinsi bir plan geldi ve pusuya yattım. Plan şu:

1.Adım: Telefon görüşmesini ses kaydına al.

2.Adım: Konsantrasyon gerektiren bir anda kaydı son ses aç :)

NOT 2: Annem pandemiden önce dil kursuna gidiyordu bu süreçte zoom üzerinden derse devam ettikleri için ders çalıştığı zamanı bekledim. Yani ikinci adım birinci adım kadar kolay oldu.

Çok beklememe gerek kalmadan bir telefon görüşmesinin ses kaydını aldım. Çalışmaya oturduğunu görünce istifimi bozmadan:

"Anne bu fonda ders çalışınca daha kolay kavranıyor. Ben hep bunu dinliyorum." dedim ve  kendi sesini dinlettim. ( hayın evlat )

Önce güldü, verdiğim mesajı anladı. Sonra kendi alıp kapattı.

Tüm bu sözler bir yana Allah hiçbirimizi anne sesine hasret bırakmasın. Asla şikayet etmiyorum aksine sahip olduğum nimetin farkındayım. Yeter ki mutlu olsun, yeter ki sesi gür ve neşeli çıksın. Tüm çekiç-örs-üzengi sistemim onu işitsin razıyım.<3 <3 <3

Sonuç ne mi oldu?

"Nerden de geliyor aklına böyle şeyler?" deyip, yaşanan bu ilginç olayı teyzemlere anlatmak üzere telefona sarıldı ;)  Ava giderken avlandım, kendi topuğuma sıktım resmen.

Siz siz olun annenize ders vermeye kalkışmayın arkadaşlar. Bugünlük benden bu kadar. Bir sonraki yazıma kadar hatta kalın. Şey amaan, hoşça kalın!..

0

Hükmen Aşçı

 

Merhabalar!

Size yemek pişirmede hiç mahir olmasam da nasıl hükmen aşçı sayıldığımdan bahsedeceğim. Yaşadığım iki olaydan sonra kendime bu unvanı verdim.

1.Olay: Amcamla Tatlı Sert

Günlerden bir gün annem baklava açıyordu. Ben de fındık serpip, nişasta getirerek, fazlalık yufkayı keserek yamaklık yapıyordum. Baklava bitmesine yakın son katları ben açayım diye anneme dil döktükten sonra iki yufka açtım. E bu durumda baklavayı ben yapmış sayılıyorum:)

O günün akşamında amcam Almanya'dan gelmişti, 'ben yaptım' diyerek tatlıları servis edince Allaaah! Bir övgü, bir iltifat, kıtır kıtır olmuş, şerbetini de çekmiş,  anlata anlata bitiremediler. Amcam gelmesinin şerefine yaptığıma hükmedip onure olup sosyal medyaya resmini  bile koydu;)

#yiğenimhoşgeldintatlısı

Amcam artık her seferinde benden baklava ister oldu. Çoğu kez türlü bahanelerle bertaraf etsem de kaçış da bi yere kadar. En sonunda ısrarlara direnemedim ve tel kadayıflı muhallebi yaptım. Amcam 'tembel tatlısı bu' diyerek kabul etmedi. E tabi baklavadan sonra şanıma gölge düşürmüştü.

Bize geldiğinde baklava yapmayacağını anlayan amcam taktik değiştirdi ve onlara misafirliğe gittiğimde oklavayı elime tutuşturdu. İtiraf etmenin zamanı gelmişti. Ne kadar ben yapmamıştım desem de inandıramadım. Amcamın bana olan güvenine şaşkın, yengemin 'iş açtı başıma' bakışlarından tedirgin halde kolları sıvadım.

Ve açtım. Evet oldu. Her ne kadar az katlı olsa da, yufkalar karton kadar olsa da oldu. Daha da tuhafı çok lezzetli oldu. Nası bi can korkusuyla yaptıysam😂😂

Ve böylece misafir umduğunu değil bulduğunu yer atasözüne alternatif getirdik. 

#misafir ev sahibine umduğunu yedirir#

2. Olay: Lafla Pilav Pişerse Deniz Kadar Yağı Benden

Pilav yapmayı vakti zamanında denemiştim. Ama ya lapa oldu ya kuru. Evdekiler de 'sen yapma biz yaparız' diyerek kalbimi kırınca, sonra da 'pilavı herkes yapamaz zaten' diye telafi (!) edince kabullenip vazgeçmiştim. Ta ki geçtiğimiz Ramazan ayına kadar.

İftara dakikalar kalmıştı ki  bizimkiler pilavı kim pişirsin, ben pişiririm, sen pişir, hala pişirmedin mi diyedururken 'iş başa düştü! diye aldım sazı elime.

Bir yandan arpa şehriyeyi kavururken diğer yandan salatayla boğuşuyordum. 'Eyvah yandı galiba! Yok yaa tam kavruldu, artık olduğu kadar.' 

Böylece ezan okunmadan hem pilavı hem salatayı çıkarttım. Yemekteyiz yarışmasındaki rakipler kadar tatlı dilli ailemin beğenisine sundum. Gerçekten beğendiler. Ben de şaşırdım, şimdi beğenip arkamdan 1 puan verirler sandım. Ama hem lezzetli olmuştu hem de tane tane:) O yorgunlukla karışık gururu anlatamam. İstanbul için iftar, benim için iftihar vaktiydi anlayacağınız.😊

Diğer yemekleri çok güzel yapamasam da baklava ve pilavı böylesine lezzetli yaptığım için, teselli ödülü mahiyetinde, kendime bu unvanı verdim. 

6

Ören Bayan

 

Merhaba Dostlarım! Bugün on parmağımdaki tek marifet olan örgü maharetimden bahsedeceğim.

Örgü örmeyi on yaşımda annemden öğrendim.Ve çok sevdim.Hatırlıyorum o yaz köye gittiğimizde teyzemin ipiyle şişlerini alıp örmüştüm de örmüştüm.Bütün çileyi örüp bitirmiştim,köydeki diğer çocuklar camideki kurstan sonra örgümü görmeye gelmişlerdi.Hayretler içinde hepsini sen mi yaptın diyorlardı:) Nası hoşuma gitmişti.Gülüşümü zor saklıyordum. 

Neyse efendim sorun şu ki ben düz örmeyi biliyordum,öyle dümdük.Model desen yok,kazaktır,atkıdır hiçbiri değil.Seyirlik ördüğüm şey lif olmak için fazla büyük,paspas olmak için fazla küçük olunca makus kaderini yaşadı ve sökülüp yumak haline geri döndü.Kısacası un var,şeker var,yağ var ama helva yapamıyorum.

Taa ki geçen seneye kadar.Bir dernek yetimhaneye bağışlanmak üzere atkı örme kampanyası başlatmıştı.Ben de fırsat bu fırsat tüm meziyetlerimi sergilemek üzere yün almaya gittim.Bir kız çocuğu bir erkek çocuğu için ebruli ip alıp youtube da izlenmedik video bırakmayıp lastik örgüyle atkı bere ördüm.Beklenmedik derecede güzel oldu.O özgüvenle kendime çanta bile ördüm.

Kalfalık Eserim

Beş ters beş düz ilmekle yapılan oldukça basit bir çanta.Zor olan kısım sapı çantaya tutturmaktı,o da bir kaç denemeden sonra oluverdi.Çantamı takıp dışarı çıktığımda bir kadın kırmızı ışıkta 'Ne güzel olmuş,inceleyebilir miyim?'diye sordu.İşte o zaman köydeki çocukların örgümü görmeye geldiklerindeki gururu yaşadım😂

Malum kış yaklaşıyor bir atkı da kendime öreyim dedim ve cepli atkı ördüm.Hem ellerinizi ısıtıp eldiven görevi görürken hem de peçete koymak için...ay aman sadece cool duruyor diye ördüm.Ama hala işlevsel😊😇

Aynen bu modeli yaptım.Lacivert renk ve haroşa model.Ben cepleri daha küçük yaptım,burdaki gibi alttan kıvırmak yerine istediğim ebatta örüp üzerine diktim.😇

Şu sıralar bebek battaniyesi örüyorum.Amcamın dünyalar tatlısı bir kızı oldu.Bi de güzel ki anlatamam.Amcama dedim ki 'Amca kızın çok güzel galiba tacımı ona devredeceğim.' Bi afallamadı değil😂😂

Değinmek istediğim bir diğer konu örgü-yaş ilişkisi.Arkadaşlar bence örgü sadece yaşlı insan aktivitesi değil.Belki boş zamanları olduğu için yaşlılarca rağbet görmüş ama gençler hep mi meşgul canım.Televizyon izlerken,telefonla konuşurken,alt yazılı bile izlerken rahatlıkla yapılır.Çünkü bir kere elin alıştı mı otomatik pilota bağlıyor.

Son husus örgü-cinsiyet bağlamı.Bence örgü sadece kadınlara mahsus değil.Tamam kahvehanede birbirlerine örnek versinler demiyorum ama örgü ören erkek görünce yadırgamak da abes geliyor.Benim erkek kardeşim üçe giderken örmeyi biliyordu.Geçenlerde kendine atkı ördü kullandı mis gibi.

  Halihazırda evde olduğumuz şu günlerde belki siz de örmeye başlarsınız.İçinde olduğumuz endişeli ve stresli dönemde sakinleşmek isteyen,kendi ürettiğini kullanmanın verdiği gururu yaşamak isteyen varsa şimdiden kolay gelsin diyorum.Yumak dolusu sevgiler!!!

0

Dikenler Tacı Çiçeğim

Çiçek yetiştirmeyi küçüklükten beri severdim.Hele karşı komşunun pencereye dizdiği çiçekleri bir görseniz..Sanırsın ön bahçe.Renk renk,boy boy,çeşit çeşit.

Ama annemin hiç çiçeği yoktu -biz hariç😏-Bendeki hevesi görünce kardeşimle bana birer menekşe alıp pencerenin önüne koymuştu. Allah'ım nasıl heyecanlıydık!kendime orman kurmuştum sanki.İyice büyüsün diye bol bol sulardım.Saksı sazlığa dönse de yaprakları iç dış yıkardık.Üç güne kalmaz ölürdü haliyle.Biz üzülünce annem yenisini aldı ama onun da kaderi diğeriyle aynıydı.Çiçek bakmak o zaman çok zor gelmişti ve vazgeçmiştik.

 Ta ki annemin arkadaşını ziyaretine kadar.Olay aynen şu şekilde olmuş:

Annem arkadaşının evine gitmiş,kadının da bissürü çiçeği var ama bakmaktan bıkmış.Hatta ölsünler diye su vermiyormuş cani.Annem de 'ver bizim kızlar bakar' deyince canına minnet hemen vermiş tabi.

Annem elinde çiçekle gelince tüm sevdam yeniden depreşti ve çocukkenki önyargımdan sıyrılıp kolları sıvadım.Çiçeğin adını bile bilmezken😃

 Hemen çiçeğin türünü bulan bir uygulama indirip resmini çektim.O an çocuğumun cinsiyetini öğrenmiş kadar duygusaldı😂Çiçeğin bir sürü adı var.Sırayla bahsetmek gerekirse:

•Euphorbia milii, iki metreye kadar uzaması ve gövdesinin dikenli olması sebebiyle ülkemizde Dikenler Tacı olarak bilinir.(İsmindeki asalete bakar mısınız)

•Latin Amerika'da Corona de Cristo olarak biliniyor. (bildiğimiz koronayla ya da Monte Cristo Kontu'la hiçbir akrabalığı yoktur😛)

•Madagaskar'a özgü bir bitki olduğu da söyleniyor diğer adının Japon Gülü olduğu da

•Doğu Hindistan ve Nepal'de tanrının vücut bulmuş hali olduğuna inanılıyor.

Akıbeti benim menekşelerle bir olmasın diye bakımı hakkında etraflıca bir araştırma yaptım.Şanslıyım ki suyu seven bir bitki.Toprağın hep nemli kalması, yapraklara da sık sık su püskürtülmesi gerekiyor.Tam benim aradığım:) Öyle ayda yılda bir sulanan, kırk yılda bir bakım isteyen çiçekleri sevmiyorum.

Neyse efendim benim çiçeğim şefkatli kollarımda dallandı budaklandı ben de bunu çoğaltayım bari dedim.Kesip küçük bir saksıya ektim.Küçük kardeşim bunu görünce nolur benim olsun nolur benim olsun diye tutturunca her gün yarım çay bardağı su ver dedim.Bardakla nası içirem diye bi soruya maruz kaldığım doğrudur.Velhasıl bizimkisi yarım su bardağı suyu boca etti."Ben çay bardağı ver demiştim" deyince "Tamam o zaman" deyip yarım çay bardağı daha döktü😑Bana birini hatırlatıyor ama kimi?

Neyse ki menekşe gibi narin bir bitki olmadığı için zarar görmedi.Çiçeği ölüp de hayal kırıklığına uğramamasına çok sevindim.Kardeşim çiçeğinin adını da Su Açgözlüsü koydu.💧💧💧

0

Zayıflayamama Hikayem

Merhabalar,

Gönül isterdi ki bir başarı hikayesi olsun, azmin sonu selamettir olsun, before - after olsun ama bunların hiçbiri değil. Ne peki?

Bu yazıda uzun zamandır kilo vermek istememe rağmen neden veremediğimi, yaptığım yanlışları ve bundan sonra nasıl bir yol izleyeceğimden bahsetmek istedim.

  Öncelikle aşırı bi kilom yok ama zayıf da sayılmam. Uff tamam tamam on kilo fazlam var.

  Uzun zaman kendi çabalarımla, internette okuduğum yazılarla hatta Zahide Yetiş' de gördüğüm yöntemlerle yani kulaktan dolma bilgilerle zayıflamaya çabaladım. Sonunda canıma tak etti ve diyetisyene başvurdum. Diyet listesi hazırlamadan önce kan tahlili vermem gerekti ve o an hiç de ummadığım bir sorunla karşılaştım. Kolesterol değerlerim normalin üstündeydi ve aile hekimi bunun çok tehlikeli olduğunu söyledi. Otuz beş yaşına gelmeden kalp krizi geçirirsin dedi. Ödüm koptu haliyle. Hemen bu gün on bin adıma başlayacaksın dedi. 'Bugün yağmurlu yarın yaparım, yarın güneşli akşam yürürüm demek yok hemen şimdi!' deyince yarın yokmuş gibi yürüdüm. Velhasıl bir yılda dört kilocuk verebildim. İşte başarısızlığımın başlıca etmenleri:

1-Diyet veya Ziyafet

                              

Şu görüntüden o kadar nefret ettim ki. Yeşil elma, mezura, tartı...Yeşil elmanın adını duyunca direk açlık hissediyorum, dişlerimi kamaştırıyor, fiziksel reaksiyon gösteriyorum resmen. Evet gelelim benim yanlışıma: uzun süre aç kalmak. Hafif bir kahvaltıdan sonra masadan mutlu, kendime saygılı, hevesli, bu sefer başaracağımdan emim şekilde kalkıyordum. Ta ki sonraki öğüne kadar! Hatırlıyorum lisedeyken öğle yemeği yemezdim ama son teneffüste öyle halsiz düşerdim ki merdivenlerden sürüne sürüne kantine inip nugget alır yerdim.

 Diyetisyenin verdiği liste sık sık ama az az yemek üzere ama bilin bakalım ben nasıl yaptım sık sık ama çok çok yedim. Bi ortayı tutturamadım gitti.

2-Hareketsiz Yaşam

Bunca zaman spor yaptığımı sanıyordum ama anca ısınma hareketlerini yapmışım. Şöyle ter attıran kardio hareketleri, ağırlık kaldırma egzersizlerini, tempolu uzun yürüyüşü falan günlük hayatımın bir parçası yapmaya yeni yeni başlıyorum. Başarısızlığımın bir diğer nedeni düzenli ve etkili spor alışkanlığımın olmayışıydı. Buna çözüm olarak İSMEK' in aerobik kursuna kaydoldum. Günde birer saatten haftada iki günlük bir program. O da matını yere ser topla, ısınma hareketi, soğuma hareketi derken bir damla ter dökmeden 'Eveet hanımlar haftaya görüşürüz.' Zaten müzik teybi bozuk olduğu için pilates yaptırdılar. Nefes al nefes ver çok da etki etmedi bana.

3-Su İçmek

Gerçekten bunu yaptım bak. Litre litre su içen biriyim. Ama yine gol değil. Kan tahlili verirken hemşire hiç su içmiyor musun dedi. Ben de bolca içtiğimi söyledim. Bana ne derse beğenirsiniz?

'Susuzluktan damarların büzüşmüş.' Bu da ilk kez duyduğumuz bi tıbbi terim. 'Damar büzüşüklüğü'

Harbiden çok su içen biriyim. Avusturalya'da yaşasam kaynakları tüketiyor gerekçesiyle develerle birlikte beni de katlederlerdi.

4-Mahrum Bırakmak

Bütün bu hezimetler yetmezmiş gibi kendime kısıtlamalar getirdim. Zayıflayıncaya dek yeni kıyafet almayacağım dedim. Bazen hak etmediğimi düşündüm, bazen alsam da bana yakışmayacak zaten dedim, iyi günümdeysem zayıflayınca bana bol gelir dedim. Pek bi katkısı oldu mu? Hayır.

Şimdi de taktik değiştiriyorum. Ne gibi değişiklikler yapacağıma gelirsek:

1-IF diyeti uygulayacağım.

2- Egzersiz videolarıyla spor yapacağım.

3-Su içmeye devam

Aslında formül basit bakalım pratikte nasıl olacak. Zayıflama Hikayem adlı yazımda buluşmak dileğiyle fit kalın!!!

1