Merhaba Dostlar!
Koskoca bir yılı geride bıraktık. Hepimiz farklı tecrübeler edindik, daha önce hissetmediğimiz duygular yaşadık. Sağlığın ve özgürlüğün ne denli vazgeçilmez olduğunu öğrendik. En güvenli limanın evimiz, ailemiz olduğunu gördük. Üzüntü, korku, ümit, hasret, sevinç gibi çokça duyguya maruz kaldık. Yani insan olduğumuzu bence en çok bu sene hissettik.
Bu sene kendi hayatımda olan gelişmelerden bahsedecek olursam ilk defa ölüm gerçeği ile yüzleştim. Koronadan önce ocak ayında dünyalar tatlısı dedem vefat etti. Zaten bir yılı aşkın süredir tedavisi olmayan bir hastalığın pençesindeydi, günbegün eriyordu ani bir ölüm değildi ama hepimizi derinden sarstı. Keşke dedemi tanıyabilseydiniz, keşke dünyadaki herkes dedemi tanısaydı. O kadar neşeli, hayat dolu, cömert, komik, dünyadaki en eğlenceli insandı. Gerçekten şu hayatta sevmeyeni yoktu.
Dedemle o kadar çok anımız var ki... Birlikte bahçede ıhlamur ayıklardık, damdaki kara üzümleri ondan gizli yerdik, o da bizi kovalardı. "Olmamış üzümleri yemeyin olunca yiyeceğiz." diye peşimize düşerdi. Aslında ham üzüm hiç de güzel değil zehir gibi ekşi ama sırf dedem bizi kovalasın diye yerdik.
Bize her geldiğinde bisküviler alırdı. Gerçi hep kendi sevdiğini alırdı :) Büyüyüp kocaman olduk ama hiç aksatmadı.
Her kış tatilinde yolumuzu gözlerdi, gelin evde şenlik olsun derdi. Ama bizi sevdiğinden mi annemi sevdiğinden mi bilemedim şimdi. Kış tatili yaklaştı ama dedem yok. Özlemi ve sevgisi yüreğimde baki. Allah rahmet eylesin.
Martın 13'ünde arkadaşlarımla buluşup doyasıya eğlenmiştik. Son buluşmamız olacağından habersiz. Ve sonrası malumunuz endişe, belirsizlik, karantina. Alışmak bir hayli zaman aldı. Maskeyle yürümek, tüm gün evde hayatı idame etmeye çalışmak başlarda zorlasa da her şey gibi buna da alıştık.
Çok yakınlarım, teyzelerim, dayım, arkadaşlarım hastalığa yakalandılar. Onlara uzaktan yardım etmeye çabalamak çok aciz hissettirdi. Yaklaşmamak zorundaydık ama ne yalan söyleyeyim yaklaşmak da istemedim. Kendimi bencil ve merhametsiz hissettim. Ne tuhaf değil mi? İnsan ne olursa olsun en çok kendini önemsiyor. Çok şükür hepsi iyileşti. Herkes iyileşemiyor ne yazık ki. Hastalığa yakalananlara Allah şifa versin, vefat edenlere merhamet etsin...
Günler ayları, aylar mevsimler kovaladı. Şimdi ne olduğundan bahsetmeyeceğim bayağı muğlak olacak ama çok uzun zamandır uğruna çabaladım hayalim gerçek oldu. Üç yıldır gece gündüz aklımı kurcalayan, uykularımı kaçıran, sürekli başarmak için çalıştığım hedefim binlerce kez şükür olsun gerçekleşti. Tam bir adanmışlık içinde geçirdiğim üç yıl. Çok yorulsam da ulaştıktan sonraki sonsuz huzuru tarif edemem. Genelde çok istediğim şeyi elde ettikten sonra bir boşluk hissederdim. Benim için eski anlamını kaybederdi. Bu bambaşka hissettirdi. Çünkü ilmek ilmek dokudum, sabırla bekledim ve kimselere bahsetmedim. Bir çoğunuz için başarı bile sayılmaz belki de ama ben uzun zaman sonra kendimi buldum.
Bir diğer güzel olan gelişme bu hesabı açmak oldu. Daha önce takip ettiğim bir kaç hesap vardı. Hepsini de severek okuyordum, takdir ediyordum. Ama açmak hiç aklıma gelmemişti. Yeni yazı yayınlanmasını dört gözle beklerken dedim ki neden ben de açmıyorum ki? Ve YouTube 'dan bilmem kaç tane video izledikten sonra siteyi kurdum. Asıl mesele okunmaya değer yazılar yazmaktı. Aslında yıllardan beri okuduğum kitapların özetlerini, önemli cümlelerini, beğendiğim kısımları not aldığım bir defterim vardı. Ne yazık ki düzenli yazamıyordum ve saklamak da meseleydi. Kaç kere açıp okuduğumu ise hiç sormayın. O yüzden blog benim için biçilmiş kaftan oldu. Yazdıklarımı başkalarının okuması ise tarif edilmez bir mutluluk. Sadece kitap değil elbette. İzlediğim dizi filmleri çok beğendiğimde unutmak istemiyorum mesela. Tabi ki de namümkün. Hem unutmamak hem de aklımdakileri dökmek için yine bulunmaz bir fırsat.
Demem o ki bu yıl hayatımda -uzun zaman sonra- güzel gelişmeler oldu. O yüzden benim için özel bir zaman dilimi olarak kalacak. Yeni hayat düzenime alışıyorum. Uzun zaman sonra heyecanlanmış hissediyorum. Bir süredir kendimi değiştirmeye ve geliştirmeye odaklanmış haldeyim. Bu yüzden bazı alışkanlıkları kazanmaya çalışıyorum. Bunun yeni yılla bir alakası yok. Çünkü başlangıç yapmak için takvim yapraklarına ihtiyacımız yok. Başlamak için en iyi zaman kendini hazır hissettiğin zamandır. Zaten içinde olduğum bir süreci devam ettirmek istiyorum o kadar.
Hepinize güzel bir hayat yolculuğu dilerim. Sevgiler.
