Herkese Merhaba!
Bugün diğer adıyla Psycho But It's Okay, oyuncuların deyimiyle ya da benim duyduğum kadarıyla 😛 'Sayko haciman kençana' dizisinden bahsedeceğim.
Dizinin bazı afişlerini görünce ayy kesin ağırkanlı dram dizisi dedim. Dört bölüm yayınlandığı halde merak edip bakmadım bile. Başka dizi bulamayınca zoraki açtım ama o da nesi! Dizinin giriş sahnesinden tutun da sondaki yoğurt reklamına kadar her şeyine ba yıl dım. Dram,komedi,merak,heyecan,hüzün,sevgi,kıskançlık,mutluluk,öfke,nefret,korku,dostluk,aile,kardeşlik her şeyden ve hepsinden o kadar dozunda vardı ki tam kulak memesi kıvamında bir diziydi. Konusunun güzelliği, oyunculukların muhteşemliği, çocuk oyuncuların yeteneği, duygu işlenişi ve daha bir sürü şey. Övmelere doyamadığım diziye biraz da yakından bakalım. Şimdiden söyleyeyim bayağı yakından bakacağım izlemediyseniz okumayınız. Ve derhal izlemeye başlayınız.
Konusu:
Psikiyatri bölümünde çalışan Moon Kang Tae otizimli ağabeyi ile zor bir hayat yaşamaktadır. Antisosyal kişilik bozukluğu olan masal kitabı yazarı Ko Moon Young ile yolları kesişir ve benliklerini keşfederler.
Bu ana fikri ben yazdım ama konusu asla bu değil di mi😄 Hangi birini yazayım nerden başlayayım a dostlar! Konusunun güzelliğinden mi bahsedeyim, Moon Youg'un masallarından mı, dizideki animasyonlardan mı, hastalar üzerinden verilen hayat derslerinden mi, OST'ların mükemmelliğinden mi, başrollerin dudak uçuklatan oyunculuğundan mı? İyisi mi karakterlerden başlayalım.
NOT: Dizinin başlarında konuk oyuncularla birçok hastalığı işlediler. Hatta arkadaşımla dalgasını bile geçtik, açık öğretim psikoloji mezunları bu dizide staj yapar dedim. Bereket versin karar geri çekildi. Ama bu diziye tez bile yazılır.
Moon Kang Tae
Başta Kang Tae'nin hasta bakıcı olmasını yadırgadım. 'Hemşiredir o yaa' .En azından hemşire olsaymış dedim. O kadar alışmışız ki şirket CEO'su görmeye, zengin değilse fakir ama başarılı olmak zorunda algısı oluşmuş bende. Mesleği diziye kusur değil mükemmellik katmış .Çok daha gerçekçi olmuş.
En çok Kang Tea'nın hikayesi beni etkiledi. Çocukluğunda annesi tarafından sevilmediğini hissetmesi.. yüreğimi burktu. Hem abisine içten içe kırgın olması hem de canı kadar sevmesi, annesine kızgın olduğu halde özlemesi...O ağladığında ben de ağladım. Bi babam ve oğlumda ağlamıştım bir de Karolin küçük Osman'a vurduğunda, ama Kang Tae her ağladığında ben de ağladım.
Ko Moon Young
Başarılı yazar Mun Young başarısını çocukluk tramvasına borçlu. O korkunç şatoda korkunç bir annenin ellerinde korkunç bir çocukluk geçirmiş. Yere sağlam basar görünse de, kaçmak yerine yüzleşmekten bahsetse de o günleri atlatamamış. Abartılı kıyafetleri -başhekimin deyimiyle zırhı- bunun en bariz göstergesi. Sesi yüksek çıksa da söyleyemedikleri de vardı.
Kesici ve delici aletlere ilgisinin sebebini anlamadım ama kıyafetlerine uyumlu siyah sigarasını hoş karşılamadım. Yoncayla falan sansürleyeydiniz.
En beğenmedim nokta takma tırnakları. Hayır yani oje sürmek o kadar mı zor. Küçükken kurşun kalemle tırnaklarımı boyardım -bi keresinde cesaret edip tükenmezle boyamıştım- o bile daha şık duruyor inanın. Hele beyaz renklisi.. sanki sakız yapıştırmış gibi duruyordu. Orhan Veli Kanık ,Süleyman Efendi'nin nasırına şiir yazdığı gibi ben de Ko Mun Young'un tırnaklarına paragraf döşedim ama olsun. İçimde kalırdı.
Ses ve yüz güzelliğinin yarı sıra fiziği de dikkatimi çekti. O nası ince bir beldir arkadaş. Boyu da sülün gibi. Boyuna kilosuna bakayım dedim. Boy 1.70, kilo kaç dersiniz?44! İnşallah asparagastır. O ne ya annemin evlenmeden önceki kilosundan bile az. Ama sırrını biliyorum. Dizi boyunca 'açım açım' diye gezdi.
Moon Young için sadece bunlardan bahsetmek çok sığ olur. Şatoda gördüğü kabuslar, annesinin adını bile duyunca ürpermesi, babasına olan nefreti, yalnızlıktan bıkması karakteri derinleştirdi.
Yılın Erkek Oyuncu Ödülü senin hakkın. Hatta yetinmeyip Yılın Kadın Oyuncu Ödülünü de sana veriyorum. Tek kelimeyle mü-kem-mel! Otizmli bireyi daha iyi kimse oynayamazdı.Duruşu,susuşu,bakışı,gülüşü,yürüyüşü,kekelemesi,hecelemesi, her şeyi ya her şeyi çok gerçekçi oynadı. Sang Tae Oppa bu alkışlar sana.
Gelelim bu karakterin derin yaralarına. Annesinin katilinde gördüğü kelebek desenli broş yüzünden kelebeklere fobisi vardır. Kardeşiyle birlikte kelebekler ortaya çıkmasından kaçarak hayat sürerler.
Kelebek bizim için güzel ama kısa süren şeyleri ifade ediyor ama dizide pek çok anlam yüklendi. Yeri geldi tedavi anlamı aldı yeri geldi psikopat anlamı.
Moon Sang Tae'nin yetişkin olduğunu kanıtlamaya çalıştığı sahneler, kelebek çizme cesaretini gösterdiği bölüm, Kang Tae ölmemi istedi dediği an ve en sonda çizer olmak istediği için seyahati yarıda bırakması en sevdiğim kısımlar oldu. Hepsinin iyileşmesine şahit olduk, en zoru ama en güzeli Sang Tae Oppa' nınki oldu.
Nam Ju Ri ve Teppönnim
Ju Ri' nin Kang Tae' ye olan tek taraflı sevgisi, söyleyemeyip uzunca bi süre içinde saklaması, Mun Young cadolozu gelince itiraf etme cesareti bulması ve reddedilmesi. Bence bu kız çok güzel sevdi. Hanım hanımcık bi şey ama Mun Young'la küslüklerini abartılı buldum. Kişiliklerine uygun olarak Ju Ri çok arkadaşı olsun Mun Young tek arkadaş o olsun istemiş o da güzel bir ayrıntıydı. Tamam ama çocukken bunu da mı aşamadınız da koca kız olduktan sonra anca barıştınız.
Neyse efendim adamın adını hatırlamıyorum herkes başkanım başkanım diye hitap ediyordu. Onun da sevmesi çok güzeldi. Sekreter kızın yanında tam bir patron olsa da Ju Ri' nin yanında tam bir şair. Her hareketi çok komikti. Mun Young onun için sadece altın yumurtlayan tavuk değildi. Her kötü zamanında yanındaydı.
Not 2:Sekreter kızın sinsi intikamı.. Batı Cadısının Cinayeti romanını saklaması. Sinsilik yaparken bile sevimlisin he.
Nerde kalmıştık İkisinin yaşı yaşına, boyu boyuna uymasa da huyu huyuna, suyu suyuna uydu bence.
Aşçı Ahjumma
Kore dizi sektörünün doayeni, anne rolünün vazgeçilmezi; The Heirs' daki dilsiz anne, Her Private Life' ta kızının başını bağlamak isteyen anne, Was It Love' da anneanne, Another Miss Oh' da anne, The Sound of Your Heart' ta sonradan görme anne, Secret Garden' da unuttum ama muhtemelen anne rolüyle hepimizin aşina olduğu bir yüz. Burada da manevi anne. Sang Tae 'nin deyimiyle sahte gerçek anne. Kang Tae' ye aklı karıştığında tavsiye verdi, Sang Tae kriz geçirirken yanında oldu, Mun Young' a yemek pişirdi, kızıyla başkanın arasını yapmaya bile çalıştı. Yani hepsinin annesiymiş gibi onları sarıp sarmaladı.
Jae Su
Moon kardeşler nereye Jae Su oraya. Kang Tae'nin en iyi arkadaşı, yardımcısı.Dega çua .... çua? sorusu da en çok ona yakışıyor:) Pizzaya yeni bir soluk getiren Jae Su tüm bu fedakarlıklara rağmen en sonda duygu dolu bir konuşmayla da olsa ne biliym biraz hor görüldü sanki. Şaşkın halleriyle renk katan diğer kişilikti.
Başhekim
Psikiyatrı hastanesi müdürü değil de tatil köyü işletmecisi gibi bi hali vardı. Telaşsız,sakin ve muzur. Seni gidi ihtiyar seni. Çok tatlı diil miydi yaa. Ama işinin ehli. Sang Tae' ye verdiği reçete.. duvara manzara resmi çizmek istemesi, kelebeği çizmeyince parayı vermemesi ,karavan alması, en tuhafı da aşçı teyzeye yürümesi:)Sonuç olarak çok datlu bi doktordu.
Dizi Hakkında Genel Yorumum
Dediğim gibi dizi giriş sahnesinden son saniyesine kadar izleyeni kuşatıyor. Duygu aktarımı son raddede. Abisiyle zor bir hayat yaşayan Kang Tae, abisinin hayranı olduğu masal yazarı Ko oon Young' la tekrar karşılaşır. Tekrar diyorum çünkü- hiç şaşmaz - çocukluktan tanışıklar.
Yine taşınmak zorunda kalan kardeşler memlekete dönerler. Tabi bu da kolay bir süreç değildi. Annesinin öldüğü, abisinin kaçtığı yere dönmekte Kang Tae endişeliydi ama abisi gitmeyi kabul edinceki şaşkınlığı.. Abi sen benden cesursun deyişi..
Tabii Kang Tae' nin kim olduğunu anlayan Ko Moon Young peşinden gider ve olaylar başlar.
Başlarda Kang Tae Mun Young' u başından savsa da yavaş yavaş yaraları kanamaya başlar. Çocuklukta alamadığı sevgi, üzgünken bile olan sahte gülümsemesi, abisi için kendinden vazgeçişi su üstüne çıkmaya başlar .Zamanla Ko Moon Young'a yakınlaştığını fark edince kendini geri çekmeye çalışması, sanki abisinden vazgeçiyormuş gibi hissetmesi ama bir yandan da yaşamak istemesi iliklerime kadar işledi.
Sang Tae' nin çizer olma hayaline karşı koyamayan Kang Tae, Ko Moon Young' un yalnızlığa çare olarak birlikte yaşamayı kabul eder.
Metafor olarak yemek sıkça kullanıldı. İlk bölümlerde Moon Young aç biilaç uyumaya çalışırken diğerleri terasta huzurlu bir akşam yemeği yiyorlardı. Son bölümlerde Sang Tae' nin elleriyle lapa yedirmesi, Moon Young yesin diye herkesin birlik olması vs.Bi de tutturmuşlar bıldırcın yumurtası. Hiç yemedim ama mutlaka deneyeceğim.
Paylaşılamayan Mang Tae
Annesiyle anılarını eksik hatırladığını fark edince..Şimdi bile burnumun direği sızladı.
Moon Young annesinin tesirinden çıkar ve Neşeli Köpeğin ipini kesmesi gibi saçlarını keser. Saçlarını kesince benim bile omuzlarımdan yük kalktı. Ama Sang Tae Oppa haklı uzun saç daha yakışıyordu.
Arkadaşlar çok üzgünüm, şu anlam dolu sahnede aklıma bu geldiği için😬😄
Saçı sakalı bırakalım da Kang Tae ve Moon Young' un yakınlaştığını gören Sang Tae' den bahsedelim. Biricik kardeşini paylaşmak istememesi, Mang Tae' yi bile vermeye razı gelmesi içimi sızlattı.
ve o soruyu sordu: Ko Moon Young çakkannim çua, dega çua? (Koreceyi latinize edince bu kadar oluyo😛)
En nihayetinde patlak verdi. Küçükken nehre düşmesi Kang Tea' nın kurtarmakta tereddüt etmesini unutmamış. Bu güne kadar söylememesi, hayatta tek dayanağının ondan nefret ettiğini sanması, ölmesini istediğini düşündüğü halde saklamasını içim ezilerek izledim. Mang Tae küçükken bazen öyle düşünse de -ki bence çok normal- abisini çok seviyor ve korumak için hayatını adıyor.
Mun Young' a keşke beni kurtarmasaydın da ölseydim, böyle sefil bir hayat yaşamazdım demesi abisini sevmediğinden değil kesinlikle. Sadece yorulmuş olmasından.
Bu krizden sonra Sang Tae' nin günlerce inzivaya çekilmesi, Kang Tae' nin kapıda sabırla abisini beklemesi.. Kardeşlikleri çok güzeldi.
Peki bu olaydan Kang Tae' nin çıkardığı ders."Ko Moon Young' dan uzak dur" İkisinin aynı anda olmayacağına kendini şartlamış sanki. Ta bi sonra Moon Young' dan uzaklaşmak istemediğini buna mecbur olmadığını anladı. Sang Tae'nin Mun Young' u kabul etmesi için onun yetişkin olduğunu söylemesi ve Sang Tae' nin yetişkin gibi davranmaları❤️❤️❤️
Şu sahneyi hangimiz gözlerinden kalp çıkan emoji gibi izlemedik ki?
Bölümler ilerledikçe tüm karakterlerin değişimine şahit olduk. Sang Tae yetişkin gibi davranmaya, kardeşinin sahibi gibi değil de abisi gibi davranmaya başladı. Allah'ım bi'de harçlık vermez mi? Yemeğin hesabını bile ödedi. Kang Tae içine atıp yaşamaktan vazgeçti, abisine her şeyi anlattı hatta kavga ettiklerinde Kang Tae' nin bu sefer karşılık vermesi, böyle yaşamak istemediğinin normal bir hayat istediğinin göstergesiydi.
Moon Young da Kang Tae bi tek benim olsun fikrinden vazgeçti. Abartılı kıyafetlerden vazgeçip yüzü gülen mutlu bir kadın oldu.
Savaş malulü ahjusshi, kelebek fobisini yenmede Sang Tae' ye bir konuşmayla çok yardım etti. Her hastada ayrı ders veren dizi bu ahjusshide savaşın tahribatını gösterdi. Savaşın kazananı yoktur ya o hesap.
Derkeeen, Kang Tae annesinin katilinin Moon Young' un annesi olduğunu öğrenir. Çektiği acıyı,akıttığı göz yaşını, yaşadığı çaresizliği ben burdan hissettim. Resim çektirmeye başta gitmek istememesi sonrasında gitmesi yaşadığı ikilemi hissettirdi.
Biraz da Moon Young' un babasından bahsedelim. Şu anne ne kadar fettansa koskoca adamı da delirtti. Gördüğü yerde kızını boğazlamasaydı o da katilzede aslında. Clementine müziği duyunca korkusu yüzünden okundu. Moon Young babasını bir an bile affetmedi. Ölümünden sonra pişman olur sandım,olmadı. Hatta annesinin zulmüne sessiz kaldığı için ondan daha çok nefret etti. Masal okuduğuna dair iyi hatırası bile ölmek üzere görmeye gitmesine yetmedi. Mezarına kısa bir ziyaretten sonra bile "Acıktım, yemek yiyelim" demesi bir an önce ölüm konusunu kapatmak istediğinin göstergesiydi bence.
Katil Anne
Yani oldu mu şimdi? Ben katilin başhemşire olmasını sevmedim. Önce kürk mantolu hasta sonra çiçekli sabahlıklı ahjummayı anne gibi lanse ettiler, başhemşireyi katil ilan ettiler. Seyirciyi şaşırtmak için yapıldığı çok belli. Tamam beklenmedikti ama küçük dilimi de yutmadım. Çünkü yakışmadı bence. Pembe pembe üniformasıyla hastaneyi çekip çeviriyordu ne güzel. Siyah elbise giyip kırmızı ruj sürünce cazu ilan ettik.
Gudubet kadın Sang Tae' nin resmine kelebeği çizince, adım adım iyileşen Sang Tae bocaladı haliyle. Ama asıl kabusu katilin annesi olduğunu öğrenen Moon Young yaşadı.
Gerçeği öğrenince kendini odaya kapatıp dışarı çıkmaması, kardeşlerden taşınmasını istemesi aklına gelen tek çareydi. Kendini kabahatli görmese de birlikte mutlu olmayı hak etmediklerini düşündü.
Dolly'nin annesi aslında Moon Young' un ta kendisi.
Mun Young kendini hapsettiği kabuğundan çıksın diye herkesin el ele vermesi, dizideki tüm karakterlerin birlik olması en güzeliydi.
Ve Final
Gelmiş geçmiş en iyi finaldi. Son bölümün son sahnesinin son saniyesine sıkıştırılmadı. Tüm bölümü sırıtarak izledim. Birlikte seyahate çıkmaları kalp ben.
Daha da güzeli gezintinin ortasında Sang Tae' nin yola devam etmeyip çizer olmak için geri dönmek istemesiydi. Artık kardeşine bağlı yaşamaktansa kendi yolunu çizmeyi seçti. Kang Tae'ye sarılıp teşekkür etmesi...Ya çok güzeldi çok!
Son olarak Ko Moon Young' un masallarını çok beğendiğim için buraya da yazmak istedim. Bir yetişkine bile çok şey öğreten masal kitaplarından ben de istiyorum yaa...
1-Kabuslardan Beslenen Çocuk
Çocuk korkunç bir kabustan daha uyanmıştı. Aklından silmek istediği geçmişe dair kötü anıları her gece rüyalarında yine karşısına çıkıyor ve sürekli ona eziyet ediyorlardı. Yıllar geçti ve yetişkin olan çocuk artık kabus görmüyordu. Ama garip bir nedenden hiç mutlu değildi. Bir gece kanlı ay geceyi doldurdu, çocuğun dileğini yerine getirdiği için cadı, sözünü yerine getirmek için ortaya çıktı.
Ve çocuk, cadıya büyük bir alınganlıkla bağırdı:
"Bütün kötü anılarım gitti .Ama neden mutlu olamıyorum?"
O zaman cadı sözleştikleri gibi çocuğun ruhunu aldı ve şöyle dedi:
"Elemli ve kederli anılar, çaresizce pişman olunan anılar, başkalarını yaralamanın ve yaralanmanın anıları, terk edilmenin anıları...Yalnız böyle anıları kalplerine gömüp yaşayanlar daha güçlü, tutkulu ve dayanıklı olabilirler. Mutluluk da yalnız böylelerine gelir. Bu yüzde unutma, görmezden gelme ve onları yen. Eğer yenemezsen ruhu büyümemiş bir çocuktan ibaret kalırsın."
2-Zombi Çocuk
Küçük bir köyde bir erkek çocuk dünyaya gelmiş. Soluk bir teni, büyük gözleri varmış. Çocuğu büyütürken, annesi çocuğun hiçbir şey hissedemediğini anlamış. Tek sahip olduğu bir zombi gibi yeme isteğiymiş. O yüzden köydekiler onu görmesin diye oğlunu bodruma kapatmış. Ve her gece komşulardan besi hayvanı çalarak onu beslemiş. Onu gizlice büyütmüş. Bir gece tavuk çalmış, ertesi gece keçi. Böylece yıllar geçmiş. Bir gün bir hastalık çıkagelmiş. Kalan hayvanlar ölmüş ve birçok insan da ölmüş. Hastalıktan sağ çıkanlar köyü terk etmiş. Ama oğlunu bir başına bırakamayan anne, açlıktan ağlayan oğlunu yatıştırmak için önce bacaklarından birini kesmiş sonra kollarını kesmiş. Böylece her şeyini verdikten sonra gövdesinden başka bir şeyi kalmamış. Anne son kez oğlunu kucaklayarak bedeninin geri kalanını yemesine izin vermiş. Kollarıyla annesine sıkıca sarılan çocuk annesiyle ilk kez konuşmuş:
-Anne, sen sıcacıksın.
3-Neşeli Köpek
Uzun zaman önce duygularını çok iyi saklayan küçük bir köpek yaşarmış. Bir ağacın gölgesinin altında yaşayan köpek kuyruğunu sallar ve sevimli davranırmış. Köpeğe bahar kadar neşeli olduğu için 'Neşeli Köpek' derlermiş. Gündüzleri çocuklarla güzel güzel oynayan köpek gece oldu mu ühü ühü kimse bilmeden ağlamasın mı? Neşeli Köpek tasmasının ipini koparıp baharda tarlalarda özgürce koşmak istiyormuş. Fakat yapamayacağı için her gece kederle ağlarmış.
Bir gün Neşeli Köpek'e kalbi fısıldamış:
'Hey! Niye ipini koparıp kaçmıyorsun? 'Buna karşı Neşeli Köpek demiş ki: "Ben öyle uzun zamandır bağlıyım ki ipi koparmanın yolunu unuttum."
4-El,Fener Balığı
Bir varmış, bir yokmuş. varlıklı bir ailede güzel bir kız çocuğu dünyaya gelmiş. Tıpkı bir manolya gibi güzel ve kusursuz çocuğu annesi öyle çok seviyormuş ki kızı için güneşi ve ayı hediye edeceğini bile söylermiş. Bebek katı yemek yemeğe başladığında annesi çok sevinmiş.
"Benim güzel çocuğum annen istediğin her şeyi sana yedirecek. Ağzını kocaman aç bakalım."
Bebek yürümeye başladığında annesi alelacele yanına gitmiş. "Seni ben taşırım, hadi bin sırtıma."
Çocuğun ihtiyacı olan her şeyi ona veren annesi şöyle demiş:
"Benim sevgili çocuğum, artık dinlenmem gerek. Bana biraz yemek getirebilir misin?"
-"Anne, benim ellerim yok. Onları hiç kullanmadım diye ortadan kayboldular."
"O zaman sevgili bebeğim, beni sırtında taşıyabilir misin? Bacaklarım ağrıyor." O zaman çocuğu şöyle demiş:" Anne benim ayaklarım yok. Hep beni sırtında taşıdın o yüzden bir kere bile yere basmadım. Ama onun yerine kocaman bir ağzım var." Ve devasa ağzını açmış. O zaman annesi kızgın bir şekilde bağırmış: "Sonuç olarak benim mükemmel yavrum değildin. Tıpkı işe yaramaz bir fener balığı gibisin! Tek yaptığın sana verdiklerimi yemek. Tek başına hiçbir şey yapamıyorsun. İşe yaramazın tekisin."
Böylece annesi çocuğu denizde uzaklara atmış. O günden beri, balıkçıların rüzgarlı bir günde denizde ürkütücü bir bebek ağlaması duydukları söylenir.
"Anne! Anne! Ben nerede yanlış yaptım? Beni geri al lütfen."
5-Gerçek Yüzlerini Ararlarken
Evvel zaman içinde, ormanın derinliklerinde bir şatoda üç insan yaşarmış. Dudaklarının Kenarıyla
Gülen oğlanla yalnız sesi yüksek çıkan ama içi boş olan Boş Teneke Prenses ve Kutuya Sıkışmış Adam yaşarmış. Gerçek yüzlerini Gölge Cadısı tarafından çalınmış.
Yüzlerini çaldırdıkları için yüz ifadesi de yapamazlarmış. Birbirlerinin duygularını anlayamadıkları için her gün birbirlerini yanlış anlayıp kavga etmişler. Kutu Adam demiş ki:
"Eğer kavga etmeyi bırakmak ve mutlu olmak istiyorsak çalınmış suratlarımızı bulmalıyız. "Yüzlerini bulmak için kamp arabalarına binip maceraya başlamışlar. Yolda bağıran ve karda kıvrılmış duran bir anne tilkiye rastlamışlar. Maskeli Çocuk anneye sormuş: "teyze sen neden ağlıyorsun?"
"Ah, buraya biraz yemek bulmak için gelmiştim ama sırtımda taşıdığım bebeğimi karda kaybettim."
Göz yaşları ağlamaktan kuruyan anne tilki göğsüne vurarak ağlamaya başlamış. Maskeli Çocuk bunu gördüğünde gözlerinden sıcak yaşlar akmaya başlamış. O zaman kar hızlıca erimeye başlamış ve karın altındaki bebek tilki görünüvermiş.
Yollarına devam eden bu üçlü dikenli çiçeklerin olduğu bir tarlada yalınayak dans eden bir palyaço ile karşılaşmışlar. Teneke Prenses sormuş:
"Sen neden dikenlerin yırtmasına rağmen böylesine dans ediyorsun?"
"İnsanların bana ancak bu şekilde bakacağını düşünüyorum da ondan. Ama canım yanıyor, kimse de bana bakmıyor."demiş. O zaman Teneke Prenses dikenli tarlaya doğru yürüyüp palyaço ile birlikte dans etmeye başlamış. "Ben boş bir teneke olduğum için dikenler beni yırtsa da canım yanmaz."
Teneke Prenses dans etmeye başladığında gürültülü bir şangırtı sesi boş gövdesinde yankılanmış. Bu sesi duyanlar onların olduğu yere toplanmaya başlamış.Kalabalık, danslarını izlerken onları alkışlamış. Çalınmış yüzlerini bulmak yola devam etmişler. Gölge cadısı bir kez daha önlerine çıkmış. Anne tilki için ağlayan Maskeli Çocuk' u ve palyaço için dans eden Teneke Prenses' i kaçırmış. Siz artık gerçek yüzlerinizi asla bulamayacaksınız. Böyle lanetledikten sonra onları derin ve karanlık bir köstebek yuvasına hapsetmiş. Birkaç gün sonra Kutu Adam onları köstebek yuvasında bulmuş ama giriş çok dar olduğu için içeri girememiş.
"Ne yapacağım? Yuvaya girmek için kafamdaki kutuyu çıkarmam gerek. "O anda köstebek yuvasından Maskeli Çocuk' un sesi duyuldu. "Kutu Adam, sen bizi merak etme, kaç.Gölge Cadısı yakında geri döner." Ancak kutu adam cesaretini toplayıp kafasındaki kutuyu çıkarmış. Köstebek yuvasına girerek Maskeli çocuk ve Teneke Prenses' i kurtarmış .Karanlık yuvadan çıkarlarken ikili Kutu Adamın gerçek toprak ve kirle kaplı yüzünü görünce gülmeye başlamış. Kikir kikir, kikir kikir !Deliler gibi gülerlerken Maskeli Çocuk' un maskesi birden yere düşmüş. Teneke Prenses' in bedenini saran teneke de şangur şungur sesler çıkararak yere düşmüş. İkisinin gülerken suratlarını bulduklarını görünce Kutu Adam kutusu olmadan şöyle demiş: "Mutluyum"
Gölge Cadısının onlardan çaldığı gerçek yüzleri değil, mutluluğu bulma cesaretiydi.
